ارزیابی اثرات زیست محیطی نظام های بهره برداری کشاورزی در استان همدان با استفاده از تحلیل ردپای اکولوژیکی (مورد: گندم آبی)

سیاست افزایش تولید در بخش کشاورزی بدون توجه به حجم و نوع مصرف سموم و کودهای شیمیایی نگرانی های زیست-محیطی زیادی را به همراه داشته است. یکی از روش های مهم برای ارزیابی اثرات زیست محیطی تحلیل ردپای اکولوژیکی است که چشم انداز پایداری قوی را در نظر دارد و استفاده از آن در کشاورزی موضوعی جدید و در حال تکاملی است. نتایج نشان می دهد که ردپای اکولوژیکی در سیستم کشت مرسوم، 96/2 و در سیستم کشت حفاظتی، 84/2 معادل هکتار جهانی می باشد. یافته های تحلیل کلاستر نیز نشان می دهد که ردپای اکولوژیکی بیش از 70 درصد از کشاورزان در سطح اثرات ناپایداری زیاد و بقیه در سطح ناپایداری کم قرار دارند. بعلاوه نتایج تحلیل ردپای اکولوژیکی نشان می دهد که اثرات زیست-محیطی تولید و بهره برداری از گندم آبی در منطقه مورد مطالعه بیش از ظرفیت و توان اکولوژیکی است و اراضی کشاورزی از جنبه زیست محیطی به شدت ناپایدار می باشد.